admin
Sayfamızda Ömer Hayyam Sözleri, Ömer Hayyam’ dan Seçmeler, Ömer Hayyam Aşk Sözleri, Ömer Hayyam Şiirleri Yer Almaktadır.
Ömer Hayyam Sözleri
Niceleri geldi, neler istediler;
Sonunda dünyayı bırakıp gittiler;
Sen hiç gitmeyeceksin gibisin değil mi?
O gidenler de hep senin gibiydiler.
Bu zamanda az dostun olsun daha iyi,
Herkesle hoş beş edip geçmeli
Can gözünü açınca görüyor ki insan
En büyük düşmanıymış en çok güvendiği…
En doğrusu, dosta düşmana iyilik etmen;
İyilik seven kötülük etmez zaten.
Dostuna kötülük ettin mi düşmanın olur.
Düşmanınsa dostun olur iyilik edersen.
Yaşamın sırlarını bileydin
Ölümün sırlarını da çözerdin;
Bugün aklın var, bir şey bildiğin yok:
Yarın, akılsız, neyi bileceksin?
İçin temiz olmadıktan sonra
Hacı hoca olmuşsun kaç para!
Hırka, teşbih, post, seccade güzel:
“Mevla” kanar mı bunlara?
Karanlık aydınlatan, alan doğrudan kaçar.
Güneş, yalnız olsa etrafına ışık saçar.
Üzülme; doğruların kaderidir yalnızlık
Kargalar sürüyle kartallar ise yalnız uçar.
Okunu attı mı ölüm, siperler boşuna;
O şatafatlar, altınlar, gümüşler boşuna;
Gördük bütün insan işlerinin iç yüzünü;
Tek güzel şey iyilik, başka düşler boşuna.
“Celladına âşık olmuşsa bir millet,
İster ezan ister çan dinlet.
İtiraz etmiyorsa sürü gibi illet
Müstahaktır ona her türlü zillet.”
Kendi içmez, içeni kınamaya bayılır,
Yüzünden aldatmaca sahtekarlık yayılır,
Şarap içmiyor diye kasılıp gezer ama,
Yedikleri yanında şarap meze kalır.
Tertemiz geldik yokluktan kirlendik;
Sevinçle geldik dünyaya, dertlendik.
Ağladık, sızlandık, yandık, yakındık;
Yele verdik ömrü, toz olup gittik.
Dünya üç beş bilgisizin elinde;
Onlarca her bilgi kendilerinde.
Üzülme; eşek eşeği beğenir:
Hayır var sana kötü demelerinde.
Orucumu yiyorsam ramazanda
Mübarek aydan habersizim sanma:
Çileden gece oluyor da gündüzüm
Sahura kalkıyorum gün ortasında.
Gerçeği bilemeyiz madem, ne yapsak boş;
Ömür boyu kuşku içinde kalmak mı hoş?
Aklın varsa kadehi bırakma elden
Bu karanlıkta ha ayık olmuşsun, ha sarhoş.
Biz gerçekten bir kukla sahnesindeyiz:
Kuklacı felek usta, kuklalar da biz.
Oyuna çıkıyoruz birer, ikişer ikişer;
Bitti mi oyun, sandıktayız hepimiz.
Dilediğince dünyayı yaşadın, ya sonra?
Yazılan günler bitti, ya sonra?
Yüz sene ömür sürdün, gönlünce dileğince;
Haydi yüz sene daha yaşayacaksın, ya sonra?
Yerin üstüne baktım, uykuya dalmışlar;
Altına baktım, çürüyüp toprak olmuşlar.
Oğlum! Madem bilirsin, dünyanın hallerini,
Neden çekiyorsun sen, bu dünya zahmetini?
Diyelim ki işlerin isteğince gitmedi;
Hiç olmasa şu anda, yitirme sen neşeni.
Yüreğim kimselerden ihsan dileme;
Bu amansız felekten aman dileme;
Bil ki derman aradıkça artar derdin,
Derdinle haldaş ol, derman dileme.
Evren kırıntısı bu güzelim yıldızlar
Gelir giderler, dünyayı bezer dururlar;
Göklerin eteğinde, toprağın koynunda
Doğdukça doğacak daha neler neler var.
“Dinle bak,
ne diyor bütün gün, akıl denen hoca:
‘hayat kısa insanoğlu.
Kesildikçe biten otlar gibi yeşermeyeceksin bir daha!’
”Eğer her şeyini kaybetmişsen ve cebinde bir ekmek alacak kadar paran kalmışsa, git kendine bir demet menekşe al ve ruhunu besle. Bence bu çok anlamlıdır ve kişinin öncelikle ruhunu beslemesi lazım.”
Ümit alanında her gönüllü kendine bağla. Huzur meydanında akıllı bir dost ile ilişki kur. Bil ki: Toprak ve su ile yapılan Kâbe bir gönül kıymetin de olmaz…
Adalet evrenin ruhudur.
Kalk haydi! Ebediyen uyuyacağı zaten.
