Nazım Hikmet Ekim Şiiri

Nazım Hikmet Ekim Şiiri, Nazım Hikmet Ekim 1945 Şiiri, Nazım Hikmet Ran Sonbahar Şiiri, Nazım Hikmet Piraye Şiiri, Kısa, Uzun, Ünlü Romantik, Duygusal Nazım Hikmet Piraye Aşk Şiirleri, Ekim Ayı Sonbahar Şiirleri, Ekim Ayına Yazılmış Şiirler

(Nazım Hikmet Ekim Şiiri) ekim ayının gelmesiyle okunmaya başlandı. Şiir severler internette yoğun olarak (Nazım Hikmet 1945 Şiiri) araştırıyor. (Nazım Hikmet Piraye Şiiri) sonbaharın duygusal aşk kokan atmosferini hissettiriyor. (Nazım Hikmet Piraye Aşk Şiiri) için sosyal medyada kullanıcılar paylaşımlarda bulunuyor. (Ekim Ayı Sonbahar Şiirleri) içinde (Nazım Hikmet Şiirleri) ayrı bir öneme sahip. Bu yüzden sizler için (Nazım Hikmet Ekim Şiiri) ve (Nazım Hikmet Ekim 1945 Şiiri) hakkında geniş bir derleme yaptık. (Nazım Hikmet Piraye Şiiri) duygusal ve romantik bir aşk hikayesini anlatıyor. Nazım Hikmet Ran Sonbahar Şiiri konusunda Türkiye’deki en popüler şairlerden biri olarak okunuyor. İşte (Nazım Hikmet Ekim Şiiri), (Nazım Hikmet Piraye Şiiri) ve (Nazım Hikmet Ekim 1945 Şiiri) sayfamızın ayrıntıları:

Nazım Hikmet Ekim Şiiri

 Mevsim Sonbahar (Nazım Hikmet)

çiçekli badem ağaçlarını unut.
değmez,
bu bahiste
geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.
ıslak saçlarını güneşte kurut
olgun meyvelerin baygınlığıyla parıldasın
nemli, ağır kızıltılar…
sevgilim, sevgilim,
mevsim
sonbahar…

1 Ekim 1945 (Nazım Hikmet Ran)

Dağın üstünde:
akşam güneşiyle yüklü olan bir bulut var dağın üstünde.
Bugün de:
sensiz, yani yarı yarıya dünyasız geçti bugün de.
Birazdan açar
kırmızı kırmızı:
gecesefaları birazdan açar kırmızı kırmızı.
Taşır havamızda sessiz, cesur kanatlar

vatandan ayrılığa benzeyen ayrılığımızı..

2 Ekim 1945 (Nazım Hikmet Ran)

Rüzgâr akar gider,
aynı kiraz dalı bir kere bile sallanmaz aynı rüzgârla.
Ağaçta kuşlar cıvıldaşır:
kanatlar uçmak ister.
Kapı kapalı:
zorlayıp açmak ister.
Ben seni isterim:
senin gibi güzel,
dost
ve sevgili olsun hayat…
Biliyorum henüz bitmedi
sefaletin ziyafeti…
Bitecek fakat…

Nazım Hikmet Ran Sonbahar Şiiri içeriğimiz devam ediyor.

5 Ekim 1945 (Nazım Hikmet Ran)

İkimiz de biliyoruz, sevgilim,
öğrettiler:
aç kalmayı, üşümeyi,
yorgunluğu ölesiye
ve birbirimizden ayrı düşmeyi.
Henüz öldürmek zorunda bırakılmadık
ve öldürülmek işi geçmedi başımızdan.

İkimiz de biliyoruz, sevgilim,
öğretebiliriz:
dövüşmeyi insanlarımız için
ve her gün biraz daha candan
biraz daha iyi
sevmeyi…

6 Ekim 1945 (Nazım Hikmet Ran)

Bulutlar geçiyor: haberlerle yüklü, ağır.
Buruşuyor hâlâ gelmeyen mektup avucumda.
Yürek kirpiklerin ucunda
uzayıp giden toprak uğurlanır.
Benim bağırasım gelir : — «P î r â y e ,
P î r â y e !…» — diye…

Nazım Hikmet Piraye Şiiri

7 Ekim 1945 (Nazım Hikmet Ran)

İnsan çığlıkları geçti geceleyin açık denizleri
rüzgâr-
-larla.
Dolaşmak tehlikeli hâlâ
geceleyin açık denizleri…

Altı yıldır sürülmedi bu tarla,
duruyor olduğu gibi tank paletlerinin izleri.
Tank paletlerinin izleri
kapanır bu kış karla.

Ah, gözümün nuru, gözümün nuru,
yine yalan söylüyor antenler:
alın teri tacirleri kapatabilsin diye defteri yüzde yüz kârla.
Fakat Ezrailin sofrasından dönenler
döndüler verilmiş kararlarla…

Nazım Hikmet Ran Sonbahar Şiiri içeriğimizi devam ediyor.

8 Ekim 1945 (Nazım Hikmet Ran)

Çekilmez bir adam oldum yine :
uykusuz, aksi, nâlet.
Bir bakıyorsun ki
ana avrat söver gibi, azgın bir hayvanı döver gibi bugün çalışıyorum,
sonra bir de bakıyorsun ki
ağzımda sönük bir cıgara gibi tembel bir türkü
sabahtan akşama kadar sırtüstü yatıyorum ertesi gün.
Ve beni çileden çıkartıyor büsbütün
kendime karşı duyduğum nefret
ve merhamet…

Çekilmez bir adam oldum yine :
uykusuz, aksi, nâlet.
Yine her seferki gibi haksızım.
Sebep yok,
olması da imkânsız.
Bu yaptığım iş ayıp
rezalet.
Fakat elimde değil
seni kıskanıyorum
beni affet…

Önerilen İçerik: Nazım Hikmet Sözleri ve Kitaplarından Alıntılar

Nazım Hikmet Ekim 1945 Şiiri

9 Ekim 1945 (Nazım Hikmet Ran)

Dün gece rüyama girdin :
dizimin dibinde oturuyormuşun.
Başını kaldırdın, kocaman, sarı gözlerini bana çevirdin.
Bir şeyler soruyormuşun.
Islak dudakların kapanıp açılıyor,
sesini duymuyorum ama.

Gecenin içinde bir yerlerde aydınlık bir haber gibi saat çalıyor.
Havada fısıltısı başsızlığın ve sonsuzluğun.
Kırmızı kafesinde, kanaryamın: «Memo»mun türküsü,
sürülmüş bir tarlada toprağı itip yükselen tohumların çıtırdısı
ve bir kalabalığın haklı ve muzaffer uğultusu geliyor kulağıma.
Senin ıslak dudakların hep öyle açılıp kapanıyor
sesini duymuyorum ama…

Kahrederek uyandım.
Kitabın üstünde uyuyakalmışım meğer.
Düşünüyorum:
yoksa senin miydi bütün o sesler?

10 Ekim 1945 (Nazım Hikmet Ran)

Gözlerine bakarken
güneşli bir toprak kokusu vuruyor başıma,
bir buğday tarlasında, ekinlerin içinde kayboluyorum…

Yeşil pırıltılarla uçsuz bucaksız bir uçurum,
durup dinlenmeden değişen ebedî madde gibi gözlerin :
sırrını her gün bir parça veren
fakat hiçbir zaman
büsbütün teslim olmayacak olan…

18 Ekim 1945 (Nazım Hikmet Ran)

Kale kapısından çıkarken ölümle buluşmak üzre,
son defa dönüp baktığımızda şehre,
sevgilim, şu sözleri söyleyebileceğiz :
— Pek de öyle güldürmedinse de yüzümüzü,
çalıştık gücümüzün yettiği kadar
seni bahtiyar
kılalım diye.
Devam ediyor bahtiyarlığa doğru gidişin,
devam ediyor hayat.
İçimiz rahat,
gönlümüzde hak edilmiş ekmeğine doymuşluk,
gözümüzde ışığından ayrılmanın kederi,
işte geldik gidiyoruz
şen olasın Halep şehri…

27 Ekim 1945 (Nazım Hikmet Ran)

Bir elmanın yarısı biz
yarısı bu koskoca dünya.
Bir elmanın yarısı biz
yarısı insanlarımız.
Bir elmanın yarısı sen
yarısı ben
ikimiz…

28 Ekim 1945 (Nazım Hikmet Ran)

Itır saksısında artan koku,
denizlerde uğultular
ve işte dolgun bulutları ve akıllı toprağıyla sonbahar…

Sevgilim,
yaş kemâlini buldu.
Bana öyle gelir ki
belki bin yıllık bir ömrün macerası geçti başımızdan.
Ama biz hala
güneşin altında el ele yalnayak koşan
hayran gözlü çocuklarız..

Nazım Hikmet Ran Sonbahar Şiiri sayfamınıza ek olarak daha fazla güzel içerik için sitemizin ana sayfasını ziyaret edin.