admin
Sayfamızda Damar Sözleri, Damardan Sözler, Damar Sözler ve Cümleler, Laflar Yer Almaktadır.
Damar Sözler
Bazı insanları acı büyütür ve yaşatır. Acı çekmeden; daha doğrusu yeterince acı çekmeden, yitirmeden, o korkunç yalnızlığı tatmadan kendisi olamaz bazı insanlar.
Bir göz bir göze neler anlatır bilmem ama bir söz bir gözü yıllarca ağlatır.
Gülmek için mutlu olmayı bekleme belki mutluluk gülüşünde saklıdır sakin ağlayayım deme bil ki bir yerlerde senin bir tek gülüşün için yaşayan vardır. . .
Uzatma ellerini. Uzak olsun, istemez. Benden aldıklarını vermeye gücün yetmez.
İsterdim ki benimle mutlu olalım acı hayatın içinde isterdim ki acılarla boğuşalım hayata meydan okuyalım seninle.
Uğrunda ölmedim! Uğrunda ölünecek sandığım biri için yaşadım hep.
Bir gül olmak isterdim! Neden mi? Beni koparıp kokladığında vücudunun derinliklerine girip bir daha oradan çıkmamak için?
Herkes dostum olamaz! Hayat benim kimse karışamaz, aşka gelince bir kere sevdim bir daha işim olmaz!
Duruyorsam sebebi var. Susuyorsam nedeni var. Herkes rahat olsun her şeyin bir zamanı var.
Bir süre sonra anladım ki; vazgeçilmez olan sen değilsin. Vazgeçmeyi bilmeyen benim.
Vazgeçmek kolay olsaydı arkama bile bakmazdım.
Aklımda olduğunun yarısı kadar yanımda olsaydın inan hiç ayrılmazdık.
Hayır demeyi öğrenmek için, evetlerin acısını çekmek gerek.
Kendi kendime konuştuğum kadar, kimseyle konuşmuyorum. Sebep delilik değil, sadece bilirim ki insanı sadece en iyi kendi dinler.
Belki hiçbir şey yolunda gitmedi ama hiçbir şey de beni yolumdan etmedi!
Ağlamıyorum ben. Hani adet gereği yıkarlar ya ölüleri. Ben de yıkıyorum işte yanağımdaki o rahmetli gülümsemeleri..
Yanında olmamasından daha kötü şeyler vardır bu hayatta. Mesela başkasının yanındadır.
Ağacın yaprakları gibi döküldük seninle ayrı yerlere. Oysa ne hayaller kurmuştuk aynı dalın üzerinde.
Ben senin için ölmeyi değil yaşamayı göze almışken gittin zalim.
Siyahın en derin karanlıklarına kapattın beni elime bir acılı kalp verdin terk ettin yaşamayı aldın elimden hayatın güzelliklerini aldın kötülükleriyle bıraktın beni.
Kimi yaralar kapanır ‘izi’ kalır, kimi yaralar kapanır ‘sızı’ kalır.
Çok uzaktasın beni duymazsın unuttun belki de hatırlamazsın hani derdin ya sen bir tanesin bir tanen burada sen neredesin?
İnsan bir kere birine geç kalır ve bir daha hiç kimse için acele etmez.
Bağlanmayacaksın bir şeye, öyle körü körüne. ‘O olmazsa yaşayamam.’ Demeyeceksin. Demeyeceksin işte. Yaşarsın çünkü.
Sevenler değer bilseydi eğer, bu dünya cennet olurdu güzelim.
Ne ettik ne gördük şu fani dünyada kötülükten gayri?
İnsanların arkasından konuşabilen üç kuruşluk insanlara bir tek sözüm var; bozuk para daima ses çıkarır.
Gözlerinde hayat bulur gözlerim hep seninle olmak ister kalbim.
Erkeklerin kalbi pazar gibidir giren çıkan belli olmaz. Kızların kalbi mezar gibidir giren bir daha çıkmaz.
Neden sevgililer günü var da yalnızlar günü yok? Biz daha kalabalığız.
Gözyaşların birikir bir gün sel olur. Tüm yolların sonu çıkmaz değil mi hayaller arzular anlamsızca yıkılır araya ayrılık koyan kader değil mi?
Ne çok isterdim bir atkı olmayı üşüdüğünde boynuna sarılmayı benimki de hayal işte.
Önce sevdiğin terk eder seni ardından uykun. Sonra ne sevdiğin gelir ne uykun!
Sev ama mevsimlik olmasın! Yazın açıp, kışın solmasın.
Yürek söz vermişse dönülmez. Yâre gönül vermişse inkâr edilmez. Bizde yürek zedelenir ama sevgiliye ihanet edilmez.
İnsan, yarası yarasına denk geleni seviyor demek ki.
Dünya unutursa dönmeyi, rüzgâr unutursa esmeyi, âşıklar unutursa sevmeyi, belki o zaman unuturum seni.
Kurşun kalemin yazdığını silince bile izi kalıyor beyaz kâğıtta.
Dedim ya güzelim kaybolmuşum hayalle gerçeğin arasında. Sen misin yoksa sevgin mi anlamadım çünkü sen gayet rahat, dertsiz, tasasız uyuyorsun. Yüklemişsin derdini tasanı. . .
Kalbe “can” diye yazılanı nasıl sileyim iki satırda. . .
Beni hep yanlış anladın zaten sen. ‘Geleceğim’ ol demiştim, ‘gel ecelim’ ol değil. . .
Er bir yaranın merhemi bulunur! Dertler çeke çeke kader unutulur!
Sen bir gülsün, seni koklamak istedim, benim olmanı istedim, dikenlerinle hayatımı aldın canımı acıttın.
Hayatta gözyaşlarımı hak edecek bir insan görmedim. Ya benim gözyaşlarım gereksiz ya da uğruna gözyaşı döktüğüm insanlar değersiz.
Ecelle sözlü kaderle nişanlıyız! Tesadüfen doğduk ama yaşamak zorundayız!
Üstüme gelme hayat. Ne canımı yakacak kudrete sahipsin ne kanımı akıtacak güce. Elinden geleni ardına koyma hayat. Ben sana her türlü gülümserim.
Gözyaşlarımın selâ’sı yok, kimin öldüğünü bilemezsin. . .
Ne zaman adın geçse, bir yerde İçime kendiliğinden bir ateş düşüyor. Ne zaman gözlerin gelse gözlerimin önüne, Yanaklarıma kendiliğinden bir damla yaş düşüyor…
Bir yudum mutluluk, Peşinden koşuyorum, ne olacak halim bilmiyorum, Sevmişim seni bir kere, Doyamadan gidiyorum.
Neyine bağlandım ki bu kadar; bana bakmayan gözlerine mi, yoksa benim olmayan kalbine mi?
Sebepsiz gidişlerin mahkumuyken firari yüreğim vuslatın sonu kavuşmaksa eğer her anına eyvallah. Sevgilim.
Seni seviyorum diyenin aşkından şüphe et. Çünkü aşk sensiz ve dilsizdir.
Birini unutmak zorundaysanız bunu sindire sindire yapın çünkü aklın zamansız öldürdükleri yürekte amansız dirilir.
Sana akıttığım gözyaşlarım ahirette kul hakkım olsun be zalim!
O gitti bir daha dönmez artık. Bilmez acı çektiğimi, bilmez onsuz hayallerde yaşadığımı, bilmez yüzümdeki gülücüklerin sahte olduğunu.
Bakma bu kadar hüzünlü şeyler yazdığıma ben hep gülerim ve gülerken kimse yalan olduğunu anlamaz.
Şu dünyada iki tane kör gördüm biri seni sevip de görmeyen sen, biri de senden başkasını görmeyen ben.
Masada bırakılmış çay gibiyim gittikçe soğuyorum hayattan.
Seni seviyorum diyen dillere değil, senin için ağlayan gözlere inan.
Müslüm baba misali; bu benim meselem…
